Mevlana kapısında

Bekir Sıtkı Erdoğan (1926-2014) asker kökenli ve Türkçe’yi bütün zenginliği ile kullanan bir şairimizdir. Kendisini daha çok “Kışlada Bahar” ve “Hancı” şiirleriyle tanırız. Şu dörtlük ona aittir:
“Söz taciriyim, inci güher söylemedim/ Fikrimde hayır yoksa da, şer söylemedim/ Tanrım, şımarıp rahmetinin bolluğuna/ Affet! Yarım aklımla neler söylemedim!”
Şiirimizin başta gelen temalarından biri mistik/tasavvufi duygulardır. Bekir Sıtkı da bu duyguyu derin bir şekilde işleyen şairlerimizdendir. Bir röportajında mistik bir teslimiyetle şiir söylediğini belirtir. Aşağıdaki sözleriyle sanki Mevlevi’lerin dönüş şekli olan sema’yı da anlatıyor gibidir:
“Neler neler dönüyor. Ne dönmüyor ki… Çekirdeğin etrafında elektronlar dönüyor… Güneşin etrafında gezegenler dönüyor. Başka nelerin döndüğünü de bilmiyoruz. Ortalıkta bir şeyler dönüyor, ama anlamıyoruz… Zaman geçiyor, bize verilen cevheri acaba zaında ve yerinde harcıyor muyuz? Şükrediyor muyuz? Zaten insan şükredip biraz düşünürse İslam’ın diğer bütün kuralları yavaş yavaş kendiliğinden gelir.”
Bekir Sıtkı Erdoğan Karamanlıdır. Karaman Mevlana Celaleddin’in hatırasını taşıyan şehirlerimizden biridir. Hz. Mevlana’nın annesinin kabri Karaman’dadır. Halk arasında Aktekke olarak bilinen camiye, içerisinde Mevlana’nın annesi Mümine Hatun’un türbesinin bulunması nedeniyle Mader-i Mevlana Camii de denilmektedir.

MEVLANA ŞİİRLERİ
Hz. Mevlana hakkında pek çok şiir söylenmiştir. Bu konuda çeşitli Mevlana Şiirleri Antolojisi bulunmaktadır. Mevlana ayı sayılan Aralık ayında, bu büyük mutasavvıfımızı birkaç şiirle anmak istedim. Bekir Sıktın Erdoğan’ın “Mevlana Kapısında” adlı şiiri akıcılığı ve taşıdığı anlam bakımından bu türün en güzel örneklerinden biridir:
“Ey saadet mülkünün hünkarı pir/ Sende sır var/ Sende sekran kainatın raksı var/ Her giren cahil girer dergahına/ Her çıkan dana çıkar.
Ey güzellik sırrının miftahı dost/ Ey ilahi nura peyk olmuş bedir/ Ey hudutsuz mavera, ey solmayan gerçek bahar/ Söyle esrarın nedir?/ Her giren çirkin girer dergahına/ Her çıkan rana çıkar.
Türbegahın, şimdi aşıklar evi/ Cümle alem vecd içinde/ Cümle alem mevlevi!/ Yar döner, yaran döner, devran döner…/ Cümle alem şemsin etrafında raks etmektedir/ Bir büyük ayinde tekmil rüzgar!/ Toplanır döndükçe bir bir zerreler umman olur/ En güzel mana çıkar!
Ey muhabbet piri dost/ Ey gönüller tahtının sultanı yar/ Siretin her kalbe sinmiş/ Suretin her yüzde var/ Sayfa sayfa şerhedilmiş Mesnevi’dir her kapı/ Hangi aşık çalsa istikbale Mevlana çıkar!”